Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΩΝ ΛΙΠΑΣΜΑΤΩΝ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΝΙΑΙΟ ΑΛΣΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ

Εμείς οι κάτοικοι του Πειραιά βλέπουμε καθημερινά την ποιότητα ζωής μας να χειροτερεύει.
Ζούμε σε ένα αστικό περιβάλλον που τάζανε κάποιοι πως με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες θα γίνει κάτι σαν παράδεισός. Θα μας έφτιαχναν μια σύγχρονη πόλη ΄΄Ευρωπαϊκών Προδιαγραφών΄΄ και εξακολουθούμε να είμαστε η Πόλη με τη μικρότερη αναλογία πράσινου ανά κάτοικο.
Εκείνη την εποχή οι κάθε απόχρωσης πολιτικάντηδες μας τάζανε δεκάδες χιλιάδες δενδροφυτεύσεις και εκατοντάδες πάρκα σε όλη την Αττική. Το μόνο που βλέπουμε να ευδοκιμεί είναι τα πάρκα κεραιών κινητής στις στέγες των σπιτιών μας.
Επιβιώνουμε σε μια πόλη όπου τις ώρες αιχμής ζουν, εργάζονται, κινούνται εκατοντάδες χιλιάδες, συνάνθρωποι μας.
Το μποτιλιάρισμα και οι ρύποι είναι καθημερινή δυστυχώς πια ρουτίνα και όχι τυχαίο γεγονός. Η ακτογραμμή είναι χτισμένη με μεγάλες πολυκατοικίες εξαιτίας του υψηλού συντελεστή δόμησης. Αποτέλεσμα είναι το καυσαέριο και η σκόνη να μετατρέπουν τους δρόμους σε ΄΄΄θάλαμο αερίων΄΄ χωρίς διέξοδο διαφυγής μια που ο αέρας παγιδεύεται και δύσκολα ανανεώνεται.
Εκατοντάδες νεοκλασικά σπίτια –ότι είχε απομείνει από τα προηγούμενα κύματα αντιπαροχής- γκρεμίζονται και στη θέση τους χτίζονται πολυόροφα κτίσματα. Σε λίγα χρόνια για να δούμε ουρανό θα πρέπει να ανεβαίνουμε στις ταράτσες των σπιτιών μας.
Οι τελευταίοι κυριολεκτικά ελεύθεροι χώροι -στην πλειοψηφία τους προέκυψαν από την αποβιομηχάνιση- πολιορκούνται από ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα.- Από την ΧΡΩΠΕΙ μέχρι την οδό Μικράς Ασίας με τα εγκαταλειμμένα βιομηχανικά κτίρια ΑΙΓΑΙΟΝ , ΓΑΒΡΙΗΛ κλπ. Από το παλιό αμαξοστάσιο του ΟΣΕ στη Λεύκα μέχρι τις πρώην Γενικές Αποθήκες απέναντι από τον τερματικό του Προαστιακού, το Παλατάκι κ.α.
ΚΑΜΙΑ ΠΟΛΕΟΔΟΜΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΩΝ ΛΙΠΑΣΜΑΤΩΝ
Τα σχέδια των συναρμόδιων υπουργείων και της τοπικής αυτοδιοίκησης, από το 1999 που έκλεισε το εργοστάσιο -αλλά και παλαιότερα- μετατρέπουν ερήμην των κατοίκων, την ευρύτερη περιοχή των Λιπασμάτων σε οικόπεδο. Χαρακτηρίζεται μάλιστα και σαν το καλύτερο που έχει απομείνει στην Αττική.
Καμώνονται πως νοιάζονται για την ανάπτυξη της περιοχής. Σχεδόν έναν αιώνα ζωής είχε το εργοστάσιο και στο όνομα της ανάπτυξης λειτούργησε με την κάλυψη των εκάστοτε κυβερνήσεων ασύδοτα τόσο απέναντι στους εργαζόμενους όσο και στους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής. Χωρίς κανόνες λειτουργίας και χωρίς να ελέγχεται ουσιαστικά από πουθενά, δημιούργησε τεράστια περιβαλλοντικά προβλήματα.
Λένε σήμερα με θράσος πως θέλουν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της φτώχειας και της ανεργίας που οι ίδιοι και οι προηγούμενοι κυβερνώντες δημιούργησαν με την αντιλαϊκή πολιτική τους. Αυτός μας λένε πως είναι ο λόγος που σχεδιάζουν την δημιουργία Εφοπλιστικού Σίτι και το χτίσιμο εκατοντάδων κατοικιών για ενοίκους υψηλού εισοδήματος. Μα 30 χρόνια αποβιομηχανοποιείται ο Πειραιάς και τα ποσοστά της ανεργίας είναι πολλαπλάσια του πανελλαδικού μέσου όρου χωρίς κανένας από αυτούς να νοιάζεται για την φτωχολογιά. Ξέρουμε βέβαια πως μεγαλώνοντας η φτώχεια και τα ποσοστά ανεργίας για το λαό όλα αυτά τα χρόνια μεγάλωνε παράλληλα και ο πλούτος κάποιων λίγων. Ίσως μερικοί από αυτούς τους λίγους μπορεί να είναι και υποψήφιοι αγοραστές καμιάς μεζονέτας στην προς ΄΄ανάπλαση περιοχή΄΄.
Εμείς οι κάτοικοι του Πειραιά ξέρουμε καλά πως δεν μας λείπει το τσιμέντο και η άσφαλτος υλικά με τα οποία θέλουν κυριολεκτικά να θάψουν την συγκεκριμένη περιοχή. Μας λείπει το πράσινο και ανθρώπινες γωνιές μέσα στην πόλη.
Διεκδικούμε η περιοχή των Λιπασμάτων στην είσοδο του Λιμανιού να γίνει ΕΝΙΑΙΟ ΑΛΣΟΣ ελεύθερα προσβάσιμο για όλο το λαό της ευρύτερης περιοχής.

Θα μας πουν πως ζητάμε πολλά και τους απαντάμε.

Ο Πειραιάς, η Δραπετσώνα ,το Κερατσίνι ,το Πέραμα, η Κοκκινιά αθροιστικά έχουν έκταση δεκάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων και σχεδόν καθόλου πράσινο.

Η περιοχή που διεκδικούμε είναι μια μικρή κουκίδα στο χάρτη.
Τη θέλουμε πράσινη.

Πρωτοβουλία αγώνα για ενιαίο άλσος